(hekayə) Kamran o vaxt
Liman şəhər 1 nömrəli orta məktəbində oxuyurdu. Məktəbdə keçirilən
"Mən Vətəni sevirəm” mövzusunda inşa
müsabiqəsinə xeyli yazı təqdim olunmuşdu. Münsiflər heyəti
inşa yazılarını nəzərdən
keçirəndə 11-ci sinif
şagirdi Kamran Səmədovu
müsabiqənin qalibi elan
etdi. Bu inşa
yazısı hamının ürəyindən
xəbər verirdi. Yazıda
deyilirdi: "Vətən sevgisi ana
südü ilə ürəyimizə
axır. Elə buna görə də göz
açdığımız torpağa,
doğulduğumuz məkana ana Vətən deyirik. Vətənin
müqəddəsliyi də məhz
ana südündən qaynaqlanır.
Təsadüfi deyil ki, babalarımız canlarından
keçiblər, amma Vətəndən,
torpaqdan keçməyiblər. İndi
bizim yaşadığımız torpaq
qəhrəman babalarımızın -
Ulu Babəkin, Cavanşirin, Koroğlunun,
Şah İsmayıl Xətainin
... əmanətidir. Torpaqlarımız
yağlı tikə kimi həmişə yadelli
işğalçıların diqqətini cəlb
edib. Zaman-zaman, nəsil-nəsil basqınlara
məruz qalmışıq. Vətən torpağı
tikə-tikə doğranılıb. İndi
isə mənfur düşmənimiz
olan erməni faşistləri
baş qaldırıb Azərbaycanın
əzəli və əbədi
torpağı olan Qarabağa
sahib olmaq istəyirlər.
Onlar dünyada super
güclərə arxalanaraq illərdir
ki, Qarabağı işğal altda
saxlayırlar. Biz Xocalı
qatillərindən qisasımızı almalıyıq.
Vətən bu gün əmretsə, hamımızonunəsgərləriyik.Artıqsilahasarsılmaq, sonvəqələbədöyüşünəbaşlamaqvaxtıçatıb”... Həyəcanla oxuduğumuz və ürəklərimizi riqqətə gətirən bu sözləri ancaq Vətən sevgisiylə yaşayan, xalqının sevinc, kədərini bölüşən, ağrı-acılarını daşıyan, Vətən uğrunda ölümdən belə çəkinməyən, lazım gəldikdə şəhidlik zirvəsinə yüksələn bir gənc yaza bilərdi. Vətən sevgisi çoxlarının dilindədir. Lakin 23 yaşlı Kamran Səmədov isə bu sevgini öz canı, qanı bahasına sübut etdi. Təsadüfi deyil ki, 2020-ci il sentyabrın 27-də başlanan II Vətən müharibəsinə könüllü qatılanlardan biri də məhz ailəsinin yeganə oğul övladı olan Kamran özü oldu. OrtaməktəbimüvəffəqiyyətləbitirənKamranCeyhunoğluSəmədov dabaşqayaşıdlarıkimiAzərbaycanSilahlıQüvvələrindəhərbixidmətəyoladüşdü.XidmətetdiyiQusarhərbihissəsindəqısamüddətdəözünüyüksəkhərbihazırlığamalikbirəsgərkimigöstərdi.Xüsusiləhissənindöyünənürəyiolankəşfiyyatbölümündəbilikvəbacarığınıortayaqoydu.Təsadüfideyildiki, hərbihissəninkomandiripolkovnik
–leytenantXalidMəmmədovunimzasıiləLənkəranrayonununLiman (keçmişPort-İliç) şəhərindəyaşayanvalideynlərininünvanınaKamranSəmədovunnümunəvixidmətiiləbağlıtəşəkkürməktubugöndərildi. Kəşfiyyat
bölüyününkomandiribaşleytenant Əbülfəz Rəhimovun Xasiyyətnaməsində deyilir: "Səmədov Kamran Ceyhun oğlu, hissəmizdə öz nümunəvi xidməti ilə seçilir. Yüksək fiziki və döyüş hazırlığına malikdir. Kəşfiyyat işinin bütün sirlərinə yiyələnib. Mətin iradə, qətiyyət,
qorxmazlıq, ən çətin anda vəziyyətdən çıxmaq üçün düzgün qərar qəbul etmək və sairə
onun xarakterik xüsusiyyətlərindəndir...” Hərbi xidmətdən tərxis olunduqdan sonra Lənkəran şəhərində ticarət mərkəzində işləyirdi Kamran. Müharibənin başlanması ilə əlaqədar Lənkərandan Vətənin çağırışına ilkin səs verənlər çox oldu. Təbii ki, onlardan biri də Kamran Ceyhun oğlu Səmədov idi. Ailəsinin tək oğul övladı olan Kamran öz adını könüllülər siyahısına yazdırdı. Onun cəbhəyə könüllü getmək istədiyindən nə atası Ceyhunun, nə də anası Könül xanımın xəbəri yox idi. Sentyabrın 30-da döyüşə gedəndə valideynləri ilə görüşdü. Atasının yol çəkən gözləri, anasının göz yaşları, bacısı Arzunun qardaşının boynuna sarılıb onu getməyə qoymaması Kamranı yolundan qaytara bilmədi. ... Lənkərandan könüllüləri aparan avtobus Ağcabədiyə tərəf sürət götürdü. Təlim-məşq meydançası Ağcabədidəki 704 saylı hərbi hissədə yerləşirdi. Əslində Kamranın burada təlim-məşqlərə qatılmağına ehtiyac yox idi. Peşəkar hərbçilərin yekdil fikri də bunu bir daha təsdiq etdi. KamranSəmədovundöyüşyoluZəngilandanbaşladı. BuyolXudafərinkörpüsündən, Cəbrayıldan, Qubadlıdan, Laçındankeçdi.Cəbrayıluğrunda gedən döyüşlərdəağıryaralandı, beşqəlpəsolayağındandəydi.Bu2020-ci
ilin oktyabrayının14-dəbaşversədə, hərgünevdəkilərlədanışmasınabaxmayaraqonlarabu haqdademədi Kamran. Qanaxmanınqarşısınıalandansonrayenidəndöyüşlərəqatılıb. QubadlıalınandansonraqarşıdaLaçınuğrundaən çətindöyüşdururdu. Düşməninəsasqüvvələriburadacəmləşmişdi.Kamranıntərkibindəvuruşduğuhərbihissə300əsgərləLaçındəhlizinigötürməlivədüşməninköməyinəgələnqüvvələrinqarşısınıalmalıidi.Buməqsədləhərcürdöyüşhazırlığıgörülmüşdü. Ağırdöyüşgedirdi. Taborunkomandiriminomyotlavurulraqdünyasınıdəyişdi.YerinəənlayiqlinamizədkimikəşfiyyatbölüyününkomandiriKamranSəmədovməsləhətgörüldü.Taboronunkomandirliyiilədöyüşəqatıldı.Oktyabrın30-daölüm-dirimsavaşıgetdi.Döyüşçülərinçoxuşəhidoldu.Oktyabrın31-dəisətaborkomandiriKamranSəmədovdüşmənminomyotuiləvuruldu.Başındanzərbəalankomandirdünyasınıdəyişdi.Köməyəəlavəqüvvəgələndəartıqtabordacəmi14nəfərsağqalmışdı. OnlardanbiridəMasallıdanVüsaladlıdöyüşçüidi.O, yana-yana belə dedi: -Şəhidlərinhamısınıtapıbgeriyəyolladıq.LakinKamranıtapabilmirdik. 21 günlükuzunaxtarışdansonraonunmeyidiniQubadlıdatransformatorunyanındatapdıq.Eləoralardaonuözəllərimlədəfnetdim.Bubarədəonunailəsinəməlumatverdim. Laçın dəhlizinə qədər əsas postlar götürülmüş, düşmənin əsas mövqeləri məhv edilmmişdi. Əlavə qüvvənin köməyi ilə dəhliz artıq ordumuzun nəzarətində idi. Lakin Kamran Səmədov bunu sağlığında görmədi. Qələbə sevincini yaşamaq ona qismət olmadı. Düşmən mövqelərini bir-bir məhv edən komandir özü şəhidlik zirvəsində qərar tutdu. Xidmətləri Ali Baş Komandanlıq tərəfindən layiqincə dəyərləndirildi. Cəbrayılın, Qubadlının azad olunmasına görə "Vətən uğrunda”, "Cəsur döyüşçü” medalları ilə təltif edildi. Kamran Səmədov Allaha bağlı idi. Məşhəd ziyarətində olmuşdu. Namaz qılar, oruc tuturdı. Atası Ceyhun, anası Könül xanım övladları ilə qürur duysalar da, ürəklərindəki oğul itkisindən doğan nisgili də gizlədə bilmirlər. Deyirlər ki, "evimizdə bir boşluq var, bu boşğluğu ancaq Kamran doldura bilər”. Respublikada 65 şəhid anasına
"Qəhrəman ana” medalı
verilib. Təltiflərin dördü Lənkəranın
payına düşüb. Onların
arasında şəhid Kamran
Səmədovun anası Könül
xanım Səmədova da
var. Ali Baş
Komandan şəxsən özü "Qəhrəman ana”
medalını şəhid anasına
təqdim edib. "Təşkilatçı”
Xeyriyyə CəmiyyətininsədriSamirəMirzəyevaisəKönülxanımatəşəkkürməktubuvə diplomgöndərib. Döyüşü davam etdirdiyi günlərdə vaxt tapıb demək olar ki, hər gün bacısı Arzu ilə danışırdı. Ailədə hamı öz işlərini bir kənara qoyub onun zəngini gözləyirdi. Axırıncı zəngi oktyabrın 30-da gəldi. Həmişəki kimi bacısı Arzu ilə danşırdı. Ürəyinə dammışdı ki, bir azdan son döyüşə girəcək, özü də burada sağ qalmaq ehtimalı çox az idi. Bacısı Arzu xanım qardaşı Kamranla son telefon danışığını belə xatırlayır: -
İndi də onun səsi qulaqlarımdadır, - deyir - Həmişəki kimi bu səsdə bir məğrurluq duyurdum. Dedi ki, anamı, atamı sənə tapşırıram. Əslində qardaşım bizimlə halallaşırdı. Çünki o gün gözləmədiyim halda mənimlə xeyli danışdı. Hardan biləydik ki, bu, Kamranın sonuncu zəngi olacaq. Liman şəhərində
yaşadıqları evdə bir
otaq muzey üçün
ayrılıb. Burada Kamranın
vaxtilə istifadə etdiyi
əşyaları yer alıb.
Onların arasında namaz qıldığı
möhürü də var. Həmçinin şəhidin
pal-paltarı, hərbi xidmətdən saxladığı
əsgər forması, qeydlər apardığı
dəftərlər, qələmlər nümayiş etdirilir.
Divardan asılan ailə və dost-tanışları ilə çəkdirdikləri şəkillər, özünün müxtəlif
portretləri ... diqqət çəkir.
Və bir də
stolun üstündə bacısının
onunla son dəfə
danışdığı telefonudurur.Hərdəfəbutelefonsəslənəndəbilərdilərki, danışanKamrandır.İndixeylivaxtdırki, butelefonsusub...