Əlizadə   ƏSƏDOV

(hekayə)
Kamran o vaxt Liman şəhər 1 nömrəli orta məktəbində oxuyurdu. Məktəbdə keçirilən "Mən Vətəni sevirəm” mövzusunda inşa müsabiqəsinə xeyli yazı təqdim olunmuşdu. Münsiflər heyəti inşa yazılarını nəzərdən keçirəndə 11-ci sinif şagirdi Kamran Səmədovu müsabiqənin qalibi elan etdi. Bu inşa yazısı hamının ürəyindən xəbər verirdi. Yazıda deyilirdi: "Vətən sevgisi ana südü ilə ürəyimizə axır. Elə buna görə də göz açdığımız torpağa, doğulduğumuz məkana ana Vətən deyirik. Vətənin müqəddəsliyi də məhz ana südündən qaynaqlanır. Təsadüfi deyil ki, babalarımız canlarından keçiblər, amma Vətəndən, torpaqdan keçməyiblər. İndi bizim yaşadığımız torpaq qəhrəman babalarımızın - Ulu Babəkin, Cavanşirin, Koroğlunun, Şah İsmayıl Xətainin ... əmanətidir. Torpaqlarımız yağlı tikə kimi həmişə yadelli işğalçıların diqqətini cəlb edib. Zaman-zaman, nəsil-nəsil basqınlara məruz qalmışıq. Vətən torpağı tikə-tikə doğranılıb. İndi isə mənfur düşmənimiz olan erməni faşistləri baş qaldırıb Azərbaycanın əzəli və əbədi torpağı olan Qarabağa sahib olmaq istəyirlər. Onlar dünyada super güclərə arxalanaraq illərdir ki, Qarabağı işğal altda saxlayırlar. Biz Xocalı qatillərindən qisasımızı almalıyıq. Vətən bu gün əmr  etsə, hamımız onun  əsgərləriyik.  Artıq silaha  sarsılmaq, son  və  qələbə  döyüşünə başlamaq  vaxtı  çatıb”...
Həyəcanla  oxuduğumuz və  ürəklərimizi  riqqətə gətirən  bu  sözləri ancaq  Vətən  sevgisiylə yaşayan, xalqının  sevinc, kədərini  bölüşən, ağrı-acılarını  daşıyan, Vətən  uğrunda ölümdən  belə  çəkinməyən, lazım  gəldikdə şəhidlik  zirvəsinə  yüksələn bir  gənc  yaza bilərdi.
Vətən  sevgisi çoxlarının  dilindədir.  Lakin 23  yaşlı  Kamran Səmədov  isə  bu sevgini  öz  canı, qanı bahasına  sübut  etdi. Təsadüfi  deyil ki, 2020-ci  il  sentyabrın 27-də  başlanan  II  Vətən  müharibəsinə könüllü  qatılanlardan  biri  də  məhz ailəsinin  yeganə  oğul övladı  olan  Kamran özü  oldu.
Orta  məktəbi müvəffəqiyyətlə  bitirən    Kamran Ceyhun  oğlu  Səmədov da başqa  yaşıdları  kimi Azərbaycan   Silahlı  Qüvvələrində hərbi  xidmətə  yola düşdü.  Xidmət  etdiyi Qusar  hərbi  hissəsində qısa  müddətdə  özünü yüksək  hərbi  hazırlığa malik  bir  əsgər kimi  göstərdi.  Xüsusilə hissənin  döyünən  ürəyi olan  kəşfiyyat  bölümündə bilik  və  bacarığını ortaya  qoydu.  Təsadüfi deyildi  ki, hərbi  hissənin komandiri  polkovnik –leytenant  Xalid  Məmmədovun imzası  ilə  Lənkəran rayonunun  Liman (keçmiş  Port-İliç) şəhərində  yaşayan valideynlərinin  ünvanına  Kamran Səmədovun  nümunəvi  xidməti ilə  bağlı  təşəkkür məktubu  göndərildi. Kəşfiyyat bölüyünün  komandiri  baş leytenant  
Əbülfəz  Rəhimovun Xasiyyətnaməsində  deyilir: "Səmədov  Kamran Ceyhun  oğlu, hissəmizdə  öz nümunəvi  xidməti  ilə seçilir.  Yüksək  fiziki və  döyüş  hazırlığına malikdir.  Kəşfiyyat  işinin bütün  sirlərinə  yiyələnib. Mətin  iradə, qətiyyət, qorxmazlıq, ən  çətin  anda  vəziyyətdən  çıxmaq üçün  düzgün  qərar qəbul  etmək  və  sairə onun  xarakterik  xüsusiyyətlərindəndir...”
Hərbi  xidmətdən tərxis  olunduqdan  sonra Lənkəran  şəhərində  ticarət mərkəzində  işləyirdi Kamran.  Müharibənin başlanması  ilə  əlaqədar Lənkərandan  Vətənin   çağırışına ilkin  səs  verənlər çox  oldu. Təbii  ki, onlardan biri  də  Kamran Ceyhun  oğlu  Səmədov idi. Ailəsinin  tək  oğul övladı  olan  Kamran öz  adını  könüllülər siyahısına  yazdırdı.  Onun  cəbhəyə  könüllü getmək  istədiyindən  nə  atası Ceyhunun,  nə  də anası  Könül  xanımın xəbəri  yox  idi. Sentyabrın  30-da  döyüşə gedəndə  valideynləri ilə  görüşdü. Atasının  yol  çəkən gözləri, anasının  göz  yaşları, bacısı  Arzunun qardaşının  boynuna  sarılıb  onu  getməyə  qoymaması Kamranı  yolundan  qaytara bilmədi.
... Lənkərandan  könüllüləri aparan  avtobus  Ağcabədiyə tərəf  sürət  götürdü. Təlim-məşq  meydançası  Ağcabədidəki 704  saylı  hərbi hissədə  yerləşirdi.  Əslində Kamranın  burada  təlim-məşqlərə  qatılmağına ehtiyac  yox  idi. Peşəkar hərbçilərin  yekdil  fikri də  bunu  bir daha  təsdiq  etdi. Kamran  Səmədovun döyüş  yolu  Zəngilandan başladı. Bu  yol  Xudafərin körpüsündən, Cəbrayıldan, Qubadlıdan, Laçından  keçdi. Cəbrayıl  uğrunda gedən döyüşlərdə  ağır yaralandı, beş  qəlpə  sol ayağından  dəydi.  Bu  2020-ci ilin oktyabr  ayının  14-də baş  versə  də, hər gün  evdəkilərlə  danışmasına baxmayaraq  onlara  bu haqda demədi Kamran. Qanaxmanın qarşısını  alandan  sonra yenidən  döyüşlərə  qatılıb.
Qubadlı  alınandan sonra  qarşıda  Laçın uğrunda  ən çətin   döyüş dururdu. Düşmənin  əsas  qüvvələri burada  cəmləşmişdi.  Kamranın tərkibində  vuruşduğu  hərbi hissə  300  əsgərlə Laçın  dəhlizini  götürməli və  düşmənin  köməyinə gələn  qüvvələrin  qarşısını almalı  idi.  Bu  məqsədlə  hər cür  döyüş  hazırlığı görülmüşdü. Ağır  döyüş  gedirdi. Taborun  komandiri minomyotla  vurulraq  dünyasını dəyişdi.  Yerinə  ən layiqli  namizəd  kimi  kəşfiyyat  bölüyünün komandiri  Kamran  Səmədov məsləhət  görüldü.  Tabor onun  komandirliyi  ilə döyüşə  qatıldı.  Oktyabrın  30-da  ölüm-dirim  savaşı getdi.  Döyüşçülərin  çoxu  şəhid  oldu. Oktyabrın  31-də  isə tabor  komandiri  Kamran Səmədov  düşmən  minomyotu ilə  vuruldu.  Başından zərbə  alan  komandir dünyasını  dəyişdi.  Köməyə əlavə  qüvvə  gələndə artıq  taborda  cəmi 14  nəfər  sağ qalmışdı. Onlardan  biri  də Masallıdan  Vüsal  adlı döyüşçü  idi.  O, yana-yana belə dedi:   -Şəhidlərin hamısını  tapıb  geriyə yolladıq.  Lakin  Kamranı tapa  bilmirdik.  21 günlük  uzun axtarışdan  sonra  onun meyidini  Qubadlıda  transformatorun  yanında tapdıq.  Elə  oralarda onu  öz  əllərimlə dəfn  etdim.  Bu  barədə  onun ailəsinə  məlumat  verdim.
Laçın  dəhlizinə qədər  əsas  postlar götürülmüş, düşmənin  əsas  mövqeləri məhv  edilmmişdi.  Əlavə qüvvənin  köməyi  ilə  dəhliz  artıq ordumuzun  nəzarətində  idi. Lakin  Kamran  Səmədov bunu  sağlığında  görmədi. Qələbə  sevincini  yaşamaq ona  qismət  olmadı. Düşmən  mövqelərini  bir-bir məhv  edən  komandir özü  şəhidlik  zirvəsində qərar  tutdu.  Xidmətləri Ali  Baş  Komandanlıq tərəfindən  layiqincə  dəyərləndirildi.  Cəbrayılın, Qubadlının  azad olunmasına  görə "Vətən  uğrunda”, "Cəsur  döyüşçü” medalları  ilə  təltif edildi.
Kamran  Səmədov Allaha  bağlı  idi.  Məşhəd  ziyarətində olmuşdu.  Namaz  qılar, oruc tuturdı.
Atası  Ceyhun, anası Könül  xanım  övladları ilə  qürur  duysalar da, ürəklərindəki  oğul  itkisindən doğan  nisgili də  gizlədə bilmirlər.  Deyirlər  ki, "evimizdə bir  boşluq  var, bu boşğluğu  ancaq  Kamran doldura  bilər”.
Respublikada  65  şəhid  anasına  "Qəhrəman  ana”  medalı  verilib. Təltiflərin  dördü  Lənkəranın  payına  düşüb.  Onların  arasında  şəhid  Kamran  Səmədovun  anası  Könül  xanım  Səmədova  da  var.  Ali  Baş  Komandan  şəxsən  özü  "Qəhrəman  ana”  medalını  şəhid  anasına  təqdim  edib.  "Təşkilatçı”  Xeyriyyə  Cəmiyyətinin  sədri Samirə  Mirzəyeva  isə Könül  xanıma  təşəkkür məktubu  və  diplom göndərib.
Döyüşü  davam etdirdiyi  günlərdə  vaxt tapıb  demək  olar ki, hər  gün  bacısı Arzu  ilə  danışırdı. Ailədə  hamı öz işlərini  bir  kənara qoyub  onun  zəngini gözləyirdi.  Axırıncı  zəngi oktyabrın  30-da  gəldi. Həmişəki kimi  bacısı  Arzu ilə  danşırdı.  Ürəyinə dammışdı  ki, bir  azdan son  döyüşə  girəcək, özü də  burada  sağ qalmaq  ehtimalı  çox az  idi.
Bacısı  Arzu xanım  qardaşı  Kamranla son  telefon  danışığını belə  xatırlayır:     - İndi  də onun  səsi  qulaqlarımdadır, - deyir  - Həmişəki kimi  bu  səsdə bir  məğrurluq  duyurdum. Dedi  ki, anamı,  atamı sənə  tapşırıram.  Əslində qardaşım  bizimlə  halallaşırdı. Çünki  o  gün gözləmədiyim  halda  mənimlə xeyli  danışdı.  Hardan biləydik  ki, bu, Kamranın  sonuncu zəngi  olacaq.
Liman  şəhərində  yaşadıqları  evdə  bir  otaq  muzey  üçün  ayrılıb.  Burada  Kamranın  vaxtilə  istifadə  etdiyi  əşyaları  yer  alıb.  Onların  arasında  namaz qıldığı  möhürü  də  var.  Həmçinin  şəhidin  pal-paltarı, hərbi  xidmətdən   saxladığı  əsgər  forması, qeydlər  apardığı  dəftərlər, qələmlər  nümayiş  etdirilir.  Divardan  asılan  ailə  və  dost-tanışları  ilə  çəkdirdikləri  şəkillər, özünün  müxtəlif  portretləri ...  diqqət  çəkir.  Və  bir  də  stolun  üstündə  bacısının  onunla  son  dəfə  danışdığı   telefonu  durur. Hər  dəfə  bu telefon  səslənəndə  bilərdilər ki, danışan  Kamrandır.  İndi xeyli  vaxtdır  ki, bu telefon  susub...