Nəzakət xanım Cəbrayılova Sumqayıt şəhər 1 nömrəli xəstəxananın fizeoterapiya şöbəsində işləyir. Təkcə xəstələr tərəfindən yox, həm də xəstəxana rəhbərliyi tərəfindən, əsasən də fiseoterapiya şöbəsinin müdiri, tanınmış həkim Aybəniz həkim İbrahimova və işçilər onu öz işinə, xəstələrlə yaxşı rəftarına, onlara böyük diqqət göstərməsinə görə çox sevirlər.
Qısa arayış: Nəzakət Şamxal qızı Cəbrayılova 1977-ci ilin yanvar ayının 9-da Qərbi Azərbaycanın Zəngəzur mahalının Qacaran şəhərində anadan olub. 1980-ci ildə ailələri Sumqayıt şəhərinə köçüb və Nəzakət də məktəbə Sumqayıt şəhərində gedib. Bu şəhərdəki 14 nömrəli orta məktəbdə təhsil alıb. 1995-ci ildə Sumqayıt şəhərindəki Tibb Kollecinə daxil olub. 1997-ci ildə isə həmin kolleci qırmızı diplomla bitirib. Elə həmin ildən də Sumqayıt şəhərindəki 1 nömrəli Poliklinikda işə düzəlib. Sonra da öz işini 1 nömrəli xəstəxananın fizeoterapiya şöbəsində davam etdirib. Və tibb sahəsinə böyük həvəsi olduğundan hər iki kollektivdə az bir zamanda böyük uğurlar qazanıb. O, artıq iyirmi beşinci ildir ki, tibb sahəsində çalışır. Minlərlə xəstələrin sağalmasında onun böyük xidmətləri olub. Ona görə də xəstələr Nəzakət xanıma çox inanır və məhz belə bacarıqlı tibb bacısının onları müalicə etməsini istəyirlər.
-Siz təkcə tibb bacısı yox, həm də fizeoterapiya sahəsində də böyük uğurla çalışırsız. Bəs necə oldu ki, siz həm də fizeoterapiya sahəsində də çalışası oldunuz?
-Mənim tibbə böyük həvəsim olduğuna görə çalışdım ki, bu sahələri də mükəmməl öyrənim. Ona görə də tərif üçün demirəm. Mən fizeoterapiyanın bütün sahələrini yaxşı bilirəm. Massaj, tibb aparatları ilə işləmək. Özü də bu sahədə çoxlu kitablar oxuyuram. Dahi Nizaminin bu kəlamı mənim üçün lap uşaqlıq illərimdən ali məqsəd olub: "Kamil bir palançı olsada da insa, Yaxşıdır yarımçıq papaqçlıqdan”. Ona görə də çalışmışam ki, öz sənətimi mükəmməl öyrənim. Çünki tibb işçisi, həkim öz işini mükəmməl bilməlidir. Axı insanlar öz həyatını bizə etibar edirlər. Biz, onların ümidlərini doğrultmalıyıq. Xəstənin tibb bacısına, həkimə etibarının, inamının itməsindən dəhşətli şey yoxdur. Dahi İbn Sina da deyib ki, "cahil bir həkim ölüm düşərgəsinin köməkçisidir”.
-Fizeoterapeyanın insan orqanizminə nə xeyiri var?
-Fizeoterapeya insan orqanizmində qan dövranının bərpasına, yaxşılaşmasına, ostioxandrozun götürülməsinə, travmatik zədələrdən sağalmaqda çox böyük rol oynayır. Ona görə də bütün insanlarmıza məsləhətim budur ki, kimyəvi dərmanları qəbul etməkdənsə, ildə iki dəfə fizeoterapiya ilə məşğul olsunlar və onun yaxşı xeyirini görərlər. Mən işlədiyim bu iyirmi beş ildə bunun həmişə şahidi olmuşam. Çox sağ olsun bizim şöbə müdirimiz Aybəniz xanım İbrahimovanı. O, bizə fizeoterapiyanın bütün sirrlərini böyük səbrlə öyrədir. Mən qətiyyətlə deyə bilərəm ki, Aybəniz həkim bu sahədə respublikamızda ən böyük mütəxəssislərdən biridir. O, bu sahədə böyük məktəbdir.
-Nəzakət xanım siz öz iş yerinizdə belə çalışqan, qoçaq, öz işini yaxşı bildiyinizə görə böyük hörmət sahibisiniz. Amma uzun illərdir ki, sizə Azərbaycan Dövlət Qanqınlar Komitəsi tərəfindən böyük haqsızlıqlar olunur. Sizin halalca haqqınız verilmir. Xahiş edirəm bu haqda çoxminli oxucularımıza məlumat verin. Bu, niyə belədir?
-Mənim həyat yoldaşım Zəngilandan qaçqın olub. Həmin rayonun Ağalı kəndindəndir. Biz ailə qurub, Sumqayıt şəhərindəki 3 nömrəli orta məktəbin inzibati binasında bir otaqda məskunlaşmışıq. Həmin otaq çox bərbad bir vəziyyətdədir və hətta pəncərəsi də yoxdur. Bir tərəfi taxta diktdi və polu da daşdır. İndi də bərbad vəziyyətdədir. Dəfələrlə Dövlət Qaçqınlar Komitəsindən gəlib, bizə deyiblər ki, "siz ev növbəsindəsiniz və evlər paylananda sizə hökmən ev verəgəyik”. Hətta Qaçqınlar Komitəsinin sədr müavini Eldar Zeynalov özü gəlib bu şəraiti görəndə dedi ki, "burada insan yaşamaz”. Söz verib ki, "sizə hökmən tezliklə ev verəgəyik”. Amma həmin adam öz sözünün üstündə durmayıb. İki övladım da elə orada dünyaya gəlib. Həyat yoldaşım yeddi il bundan qabaq haqq dünyasına qovuşub. İndi mən bir oğlum və bir qızımla həmin dəhşətli şəraiti olan, antisanitariya vəziyyətli otaqda yaşayırıq. Bütün bunlarla bağlı dəfələrlə yuxarı təşkilatlara müraciət etsəm də heç vaxt müsbət cavab almamışam. Hətta Sumqayıt şəhərindəki 12-ci mikroyarondan qaçqınlara verilən evdən mənə də üç otaqlı mənzil verməyə söz versələr də həmin söz elə söz olaraq qaldı. Giley üçün demirəm. Orada elə adamlara mənzillər verdilər ki, Sumqayıtın bir neçə yerində evləri vardı. Hətta Sumqayıtdakı 24 nömrəli baxçada məskunlaşan və hər cürə şəraiti olanlara da oradan ev verdilər. Amma bizə isə ev vermədilər. Bəlkə inanmayacaqsız, amma bu həqiqətdir. İndiyə kimi də lazım olan yerlərə müraciət etsəm də hələ heç bir müsbət cavab ala bilmirəm. Çünki yerlərdəki məmurlar ölkə başçısını aldadıb, insanlarımızı ondan narazı salırlar. 44 günlük Vətən müharibəsindən sonra da fikirləşdim ki, Zəngilanın Ağalı kəndində, hansı ki, mənim rəhmətlik həyat yoldaşım da həmin kənddəndir. Orada evlər tikilməyə başladı. Fikirləşirdim ki, oradan bizə də üç otaqlı ev verərlər. Amma bu günə kimi də bizə oradan ev vermək əvəzinə yalnız söz verirlər. Axı bizim günahımız nədir? Niyə bizim ailəyə qarşı 1993-cü ildən belə haqsızlıqlar olur?.. Artıq oğlumun 20 yaşı və qızımın da 17 yaşı var. Biz hər üçümüz həmin şəraitsiz otaqda çürüyürük. Amma bizə bir kömək edən də yoxdur. Nə Zəngilan rayonunun rəhbərliyi nə də Azərbaycan Dövlət Qaçqınlar Komitəsi. Hətta mənim cənab prezident İlham Əliyevə və Birinci Vitse-prezident Mehriban xanım Əliyevaya göndərdiyim şikayət məktublarım Dövlət Qaçqınlar Komitəsinə göndərilsə də hələ ki, oradan bizə cavab verilmir. Hətta qardaşım, Qarabağ qazisi Natiq Cəbrayılovla birlikdə Dövlət Qaçqınlar Komitəsinin sədri Rövşən Razayevin qəbulunda olmuşam, amma o, mənə heç bir müsbər cavab verməyib. Ona Sumqayıt şəhərindəki 12-ci mikrorayondakı evlərdən bizə niyə verilmədiyini soruşanda o, susdu və heç bir cavab verə bilmədi...
Dövlət Qaçqınlar Komitəsindən Natiq müəllim Sumqayıta gəlmişdi. O, dedi ki, "mənə siyahı verilib və ən çətin şəraitdə olan qaçqınları siyahıya alıram”. Mən ondan xahiş etdim ki, gəlib bizim ev şəraitimizə də baxsın. Amma o, dedi ki, "siz cəmi üç nəfərsiniz”. Deməli, biz üç nəfər onlar üçün insan sayılmırıq? Bax, budur onların nadanlığı və yekəxanalığı... Bax, belə yarıtmaz məmurlardır ölkə başçısına xalqın inamını itirən.
Amma bizə olan bu haqsızlıqlara baxmayaraq, mən övladlarıma lazım olan kimi təhsil vermişəm. Oğlum Yusif Abdullazadə yüksək balla Azərbaycan Dövlət Bədən Tərbiyəsi Akademiyasına qəbul olub və 2-ci kursunda oxuyur. Qızım Nərmin Abdullazadə isə bu il yüksək balla Azərbaycan Dövlət Universitetinin informasiya təhlükəsizliyi fakültəsinə daxil olub. Onlar hər ikisi Sumqayıt şəhər 14 nömrəli tam orta məktəbdə təhsil alıblar. Həmin məktəbin rəhbərliyinə təşəkkürümü bildirirəm ki, onlara orada yüksək təhsil veriblər. Bir şeyə sevinirəm ki, heç olmasa bu çətin şəraitdə övladlarıma lazım olan kimi təhsil verə bilirəm.
-Deməli, aldığınız az məvaciblə, çətin şəraiydə yaşamaqla bu iki uşağı böyüdübsüz. Elədirmi?
-Bəli. Heç yerdən də heç bir köməyim olmayıb. Biz bütün bu illərdə Dövlət Qaçqınlar Komitəsinin, Zəngilan rayon rəhbərliyinin də həmişə yadından çıxmışıq. Bizə qaçqınlara verilən heç bir imtiyaz verilməyib. Ən azından övladlarımın yaşaması üçün onlardan dəstək istəmişəm. Amma heç bir köməklik olunmayıb. Xalq yazıçısı Çingiz Abdullayev və adını unutduğum deputat bir dəfə televizya çıxışlarında dedilər ki, "bu uşaqlar dövlət məmurlarının yadına düşmür ki, mənim belə övladlarım var. Amma orduya çağrılanda və müharibə olanda onlar tez yada düşürlər”. Dahi Konfutsi deyib ki, "özünə rəva görmədiyin şeyi, başqalarına da rəva görmə”. Mən də Dövlət Qaçqınlar Komitəsinin və Zəngilan rayonunun rəhbərlərinə deyirəm. Əgər siz özünüz və qohumlarınız mənim və övladlarımın yaşadığı bu şəraitdə yaşasaydı bəs onda nə edərdiniz?..
P. S. Nəzakət xanımla apardığım bu müsahibə inanıram ki, Dövlət Qaçqınlar Komitəsini və Zəngilən rayon rəhbərliyini "şirin yuxudan” oyadacaq və onlar heç olmasa bir dəfə fikirləşəcəklər ki, " cənab İlham Əliyevin böyük siyasəti, ağlı və igid əsgərlərimizin qəhrəmanlığı sayəsində torpaqlarımız geri qayıdıb. Bəs biz niyə xalqı ölkə başçısından belə narazı salırıq? Niyə biz hər kəsin layiqli haqqını vermək istəmirik?”. Bax, həmin qaçqın ailələrdən birinin dediklərini eşitdiniz. Mən inanıram ki, Qarabağda insanlarımıza evlər veriləndə belə haqsızlıqlar hələ çox olacaq. Ay məmurlar. Axı doğrudanmı cənab Prezident burada da sizin yanınızda olmalıdır ki, siz hər işi haqq-ədalətlə görəsiniz?.. Doğrudanmı xalqın başına oyunlar gətirən və bu qədər həbs olunan məmurlardan bir görk götürə bilmirsiniz?..
İmam Əlinin belə bir kəlamı var: "Bir kəsin ki, ixtiyar cilovu nəfsin əlindədir, o, ölümə doğru gedir”. Ay, əziz məmurlar. Çalışın nəfsinizi cilovlayıb, kasıblara, arxasızlara da arxa olun ki, Böyük Tanrının nifrətini qazanmayasınız.
Ağalar İDRİSOĞLU,
Əməkdar incəsənət xadimi
