Həsənəli Eyvazlı
İranda xalq ayağa qalxıb azadlıq istəyir.
Haqsızlığa üsyan edən
Nəhrə dönüb qoca Tehran.
Üsyan edir ulu Təbriz,
Ulu Qəzvin, ulu Zəncan.
Haqq-ədalət boğularaq,
Çırpınır quş qəfəsində.
Diktatura,
döyüşür son nəfəsində.
Haqq-ədalət boğulubdu
al-qanıyla.
Haqq-ədalət edam olur,
quduzların divanıyla.
Öz haqqını tələb edir
insan oğlu,
Haqsızlığa üsyan edir
insan oğlu.
Qolundakı qandalları,
Dilindəki buxovları sökür, qırır...
Küçə boyu xalq kükrəyir,
xalq hayqırır...
-"Mən azadlıq istəyirəm!” –
-deyir bu xalq.
-"Mən kölə tək yaşamağı
istəmirəm!” - deyir bu xalq.
Qızıl güllə qabağına,
sipər edir sinəsini.
Kar, kor olmuş bu dünyaya,
çatdırmaqçün haqq səsini.
Neçələri can çəkişir al-qanında,
Neçələri can tapşırır dörd yanında.
Al qanını axıdanlar,
səpələnib dörd-bir yana.
Xalq üz tutur Səttarxana.
Xalq üz tutur Şeyx Məhəmməd
Xiyabani məqamına.
- Ey xalqımın şərəf-şanı!
Yağı olub bu gün bizə,
Xalqımızın can düşməni.
Yol göstərin!
Azadlığa gedən yolu!
Səda gəlir Səttarxandan:
-Bu yolların hər qarışı qanla dolu.
Bu yolların hər qarışı,
Min bir hiylə, min bir kələk.
Bu yolları kim keçməyi bacararsa,
Azadlığa qovuşacaq,
Azadlığa yüksələcək!
Azadlığa yüksələcək!
