Torpaqlarımızın erməni quldurları tərəfindən işğal olması Azərbaycan
xalqına həm maddi, həm də mənəvi zərbələr və sağalmaz yaralar vurmuşdur. Yüzlərlə
şəhid verən qarabağlıların, ataların, anaların gözləri oğul, bacıların gözləri
qardaş, ata, dost, qonşu axtara-axtara sızıltılı bir ömür keçdilər. Beləcə göz
yaşı ilə dönüb arxaya baxırıq: Koroğlular, Xətailər, Soltanbəylər, Qaçaq Nəbilər,
Allahverdilər, Eldarlar, Mikayıllar, Mübarizlər, Şirinlər, Asiflər, Əlyarlar, Sənanlar,
Aqillər, Fəridlər yetirən bu xalqın analarına, bacılarına "Başınız uca olsun!”
- deyirik. Və onların dərdlərinə şərik oluruq. Bunu özümüzə borc bilirik. Belə bir şəhid anasını, şəhid bacılarını
ovutmaq üçün bir addım atdıq.
H.Z.Tağıyev adına Tarix Muzeyinin direktoru akademik Nailə Vəlixanlının və
"Şəhid Ailələrinə Sosial Dəstək” İctimai Birliyin sədri Almaz Zeynalovanın təşəbbüsü
ilə hər ayda 50 yaşı tamam olan şəhid oğullarımızın yubileyini keçirmək planını
irəli sürdülər. Bu təşəbbüs hər kəsin ürəyincə oldu.
…İyunun 19-da Ağdam rayon Boyəhmədli kəndində gedən döyüşlərdə, ermənilərə
öz kəndinə girməyə aman verməyən qoç Koroğlu kimi tək-tənha döyüşən və qəhrəmancasına
həlak olan Elçin Baxşəliyevin işığına yığışdıq.
Elçin Baxşəliyev özünü müdafiə batalyonunda döyüş yoldaşları Quliyev Saiq
Musa oğlu, Adıgözəlov Taleh, Quliyev Qəzənfər Bəkir oğlu, Adil Həsən oğlu birgə
vuruşurdular. 1993-cü il iyun ayının 19-da ermənilər Boyəhmədli kəndinə hücum
edərkən Elçin kənddən çıxmadı. Əmisi qız-gəlini, körpələri kənddən çıxardı ki, əsir
düşməsinlər. Əmisi Adil: "Elçin, gəl çıxaq oğlum, hamı çıxır”. "Əmi, sən nə
danışırsan, erməni mənim doğulduğum kəndə girsin? Mən son nəfəsimədək döyüşəcəyəm”.
Elçinin gözünü qan örtmüşdü.
Əsir düşən qohumu danışır: "Ermənilər bizim əlimizi bağlayıb girov
götürdülər. Kəndə girmək istəyən erməniləri Elçin bir-bir vurub yerə sərirdi.
Axırda ermənilər dedilər ki, bu kimdir, belə təkbaşına bir belə ermənini qırdı?
Sonda onu snayperlə vurdular…”
Bəli, Elçin təkbaşına ermənilərin qarşısını almaq üçün döyüşdü və qəhrəmancasına
şəhid oldu. Döyüş yoldaşları onun igidliklərindən, gözəl dost olduğundan ürək
yanğısı ilə danışdılar.
Bu torpaq belə oğullar yetişdirən torpaqdı. Bu torpaq Validə kimi analar
yetişdirən torpaqdır ki, Elçin kimi mərd oğul böyüdüb ki, Vətən üçün canından,
qanından keçib, Vətənin, torpağın yolunda canını fəda etsin! Əhsən belə
torpağa, əhsən belə anaya! Əhsən belə oğula Atanın, Ananın yeganə oğlu, dörd
bacının bir qardaşı Elçin qardaşımız! Sən hamımızın qardaşısan, Elçin qardaş!
Elçinin atası Müzəffər əmi, anası Validə xala, bacıları Şəhla, Aytəkin,
Arzu, Şəfəq. Bu günədək sanki Elçin gələcək! - deyə yol gözləyirlər.
Ağlaya-ağlaya:
Ağlama, Validə Ana! Ağlama Şəhla bacım, Aytəkin, Arzu, Şəfəq bacım!
Bu gün Elçinin 50
yaşı tamam olur. Şəhidlər ölmür! Onlar ən uca zirvədədir!
Biz 19 iyunda Elçin
işığına yığışdıq. Tədbiri giriş sözü ilə Şirzad müəllim açdı, qəmli
bayatılarla, həzin musiqilərlə "Sarı gəlin”lə başlayıb, Koroğlu "Cəngi”silə
davam etdi. Təhmasib müəllim, Almaz xanım öz ürək sözlərini söylədilər.
Sonda Elçin kimi
igid böyüdən və tədbirin sonunadək göz yaşı qurumayan Validə ananın həyəcanla
ürək sözlərini dinlədik. Şirzad müəllim sonda ağlayaraq: Ana, mənim anam yoxdu,
sənin oğlun. Mənə ana olarsanmı? - dedi. Tədbir iştirakçıları qürurdan göz
yaşlarını saxlaya bilmədilər. Mən hamınızın anasıyam, oğlum! - dedi qəhrəman
anamız.
Azərbaycanın Dövlət
Himni ilə tədbir sona yetdi.
Az da Validə
ananın, bacıları Şəhlanın, Aytəkinin, Arzunun, Şəfəqin kədrəli gözlərinə sevinc
qondu.
Şəhidləri anmaq,
yaşatmaq hər bir vətəndaşın borcudur, vətəndaş borcudur.
Tarix muzeyində şəhidlərin
ad günlərinin keçirilməsi təşəbbüsü muzeyin direktoru Nailə xanımı hər kəsin
gözündə daha da ucaltdı.
Özü şəhid ailəsi
olan, dərdini-kədərini gizlədib 5000 mindən çox şəhid ailələrinin qayğısına
qalan, könüllərini oxşayan "SASD” İctimai Birliyin sədri Almaz xanıma, Nailə
xanıma, Gülzadə xanıma minnətdarlığımızı bildiririk!
Bu gün də bir
ananın Elçin kimi oğul itirən qəhrəman oğulun, qəhrəman anasına "Ağlama, Ana!” deyirik.
Çünki Elçin kimi oğullar ölməyib, ölmürlər!
Elçinin Laçında
girov düşən dayıları Əliyev Yusif (Laçın rayonu Kirov sovxozunun direktoru),
Əliyeva Qönçə Zülfüqar qızı, Elçinin xalası qızı Səma və onlarla əsir düşən
qohumların düşmən əlində işgəncə ilə şəhid olması Elçin balaya rahatlıq
vermirdi. Dayılarımın qisasını alam gərək, - deyərdi.
Qeyrətinə qurban
olum, Elçin qardaş! Ruhun şad olsun deyirik! Ad günün mübarək olsun, qardaş!
Şair-publisist
qardaşım Rauf İlyasoğlunun 2008-ci ildə çap etdirdiyi "Dostlara dost töhfəsi”
kitabında Elçinin yaxın qohumu, erməni faşistləri tərəfindən dünya işığına həsrət
qalan 17 yaşlı şairə Nurlanə Nursuza həsr etdiyi şeiri yada salsam yerinə düşər:
Yadıma düşürmü, məktəb
illəri,
Bir də yaşayaydıq o
xoşbəxt günü.
Sevirdim sənintək
qönçə gülləri,
Unutma, xatırla o
gözəl günü.
Təxəllüs seçmisən Nursuz, Nurlanə!
Nura bələnmisən, nurlu Nurlanə!
Səni and verirəm o
pak Qurana,
Nursuz demə, sən
nurlusan, Nuranə!
Nazlı Zeynalova kömək
eyləyir,
Xədicə, Azadə arzu
diləyir.
Bu ceyran nə gözəl
şeir söyləyir,
Nursuz demə, sən
nurlusan, Nuranə!
Sənin qisasını özüm
alaram,
Düşməni kədərə, oda
qalaram.
Laçında yenidən oba
salaram,
Nursuz demə, sən
nurlusan, Nuranə!
İnşallah, tez bir
vaxtda torpaqlarımız ermənilərdən təmizlənər. Boyəhmədli kəndində döyüş
yoldaşlarının dediyi kimi sənin heykəlin ucalar!!!
Arzu İlyasqızı,
AJB-nin üzvü
