İstəkli oxucularımızın nəzərinə çatdırım ki, ilk məqaləm 1975-ci ildə Ağdam rayon qəzeti olmuş «Lenin yolu» qəzetində dərc olunmuşdur. Bu gün isə yazdığım məqalələrin, tədbir yazılarının, şeir, hekayə və oçerklərin, bir sözlə vətənpərvər mövzulu yazılarımın sayını hesablamaqda çətinlik çəkərəm. Gündəlik həyatda gördüklərimi qələmə alıram. 2004-cü ildən «Həkəri» qəzetində çalışıram. Qəzetin təsisçisi və baş redaktoru olmuş Hacı Əli Xankişiyevlə birlikdə fəaliyyət göstərmişəm.
Əli müəllimlə tanışlığımız çox təsadüfən olub. 2003-cü ilin axır ayı
idi. Qəzetin ilk sayı işıq üzü görmüşdü. Həmin illərdə bir çox qəzetlərdə məqalələrim
dərc olunurdu. Əli Xankişiyev mənə də bir qəzet verdi. «Həkəri» adını eşidib çox
sevindim. Axı uşaqlıq illərim Həkəri çayının sahillərində keçmişdi. Çox sevindim
və bu qəzetlə əməkdaşlıq etməkdən qürur duydum. Xüsusi müxbir kimi fəaliyyət göstərməyə
başladım. Son dərəcə mehriban və qayğıkeş olan Əli Xankişiyev olduqca məsuliyyətli
idi. Hər bir məqaləni diqqətlə oxuyurduq ki, səhv olmasın. Gənc olduğum üçün gözümdən
hərif səhvi yayınmırdı. Odur ki, baş redaktor «Rauf, diqqətlə oxu ki, səhv getməsin»
- deyərdi. Hacı Mir Həsən Hadi qəzetin çap olunmasında köməkliyini edirdi. «Həkəri»
qəzeti yeganə qəzet idi ki, pulsuz olaraq yayımlanırdı. Qaçqın rayonların icra nümayəndələrinə,
milli kitabxanaya, Yazıçılar Birliyinə, mədəniyyət ocaqlarına, əldəyayım vasitəsilə
paylanırdı. Bu gün də bu ənənə davam edir.
Son dərəcə dəqiq və təmiz qəlbli insan idi Əli müəllim.
Sözü bütöv idi. Yalan danışmazdı. Tələbkar idi. Məni bütün tanıdığı redaksiyalarla
tanış edirdi. Hər kəs onun xətrini çox istəyərdi. Həcc ziyarətində olmuşdu. Dəyərli
kitablar müəllifi idi. Çox sevinirəm ki, Hacı Əli Xankişiyevin bir neçə kitabın
redaktoru və ön söz müəllifi olmuşam. Qəzeti hazırladıqdan sonra «Ekspress servis»
mətbəəsinə aparardıq. Mətbəənin müdiri Elnur müəllim bizi mehriban qarşılayar və
qəzeti təcili çap etdirərdi. Biz «Plyonka»ları Elnur müəllimə təhvil verib, Fuadla
da görüşüb qəzetin çap olunma prosesinə baxardıq. Çünki gecə saat 9:00-dan səhərə
qədər işçilər müxtəlif qəzetləri çap etdirib səliqə ilə yan-yana düzərdilər.
Əli müəllimi evlərinə yola salıb səhər tezdən mətbəəyə
gələr və çap olunmuş qəzetləri avtobusla Əhmədliyə – Əli müəllimgilə çatdırardım.
Çox narahat insan idi. Tezdən zəng edərdi. Elə ki, 9-cu mərtəbəyə çatdım, Zəriş
xanımla Əli müəllim məni doğma övladı kimi qarşılayardılar. Gerkulesli, boranılı,
südlü sıyığa qonaq edərdilər. Südlü sıyıq o qədər dadlı idi ki, hətta «Zəngəzurun
səsi» qəzetinin baş redaktoru Yavər Nuriyevi də Əli müəllimlə tanış etmişdim. Maşallah
Yavərin iştahı necə də açılardı. Südlü sıyıqdan iki qab yesə də, Zəriş xanımın bişirdiyi
bu təamlar ağzımızı dada gətirərdi. Əli müəllim çox qonaqpərvər insan idi. Qəzeti
hazırlayarkən tez-tez deyərdi. «Rauf, sən diqqətcilsən, mənim hərdən gözümdən yayınırdı.
Çalış səhv getməsin». Bəzən də səhvləri düzəltdikdən sonra Toma xanım kompüterdə
səhvləri düzəltsədə də, yaddaş düyməsini basmağı yaddan çıxardar və qəzet çap olunanda
baxırdıq ki, düzəltdiyimiz səhvlər yenə də gedib. Çox dilxor olurduq. Köhnə çap
maşınlarından fərqli olaraq kompüterlərin çıxması bir tərəfdən işləri asanlaşdırsa
da, digər tərəfdən dizaynerin və ya yazıları yığan kompüterçinin naşılığından qəzetlərdə
bu gün də səhvlər gedir. Axı ayda bir və ya iki dəfə çap olunan qəzetin baş redaktoru
qəzeti öz xərcinə, təqaüdü hesabına çap etdirir və pulsuz yayırdıq. Odur ki, korrektora
nə maaş vermək olur, nə də ki, kimdənsə tələb etmək. Ona görə də həm Əli müəllim,
həm də bu sətirlərin müəllifi yazıları dönə-dönə oxuyub gah redaktə edir, gah da
hərf səhvlərini düzəldərdi.
2014-cü ilin yanvar ayının axırlarında Cəfər Cabbarlı adına
Respublika Gənclər kitabxanasında Hacı Əli Xankişiyevin yaradıcılıq gecəsini keçirdik.
Hər dəfə söhbət düşəndə rəhmətlik deyərdi: «Rauf, bu sənin hesabına oldu. Çox sağ
ol. Heç mən istəmirdim. Bu qəzeti məndən sonra yaşat» deyərək xeyir-dua verdi.
Nə yaxşı ki, Əli müəllimin yaradıcılıq gecəsini keçirdim.
Əli müəllim bütün səlahiyyətləri mənə verərək dedi: «Mən sənə arxayınam» deyib vəsiqəni
dəyişdirdi.
2014-cü ilin fevral ayının 1-də mənə baş redaktor vəsiqəsini
təqdim etdi. Fevralın 5-də isə dünyasını dəyişdi. Elə bil ki, ürəyinə dammışdı.
2014-cü ilin mart ayının 13-də «Ekspress servis» qəzetində
Əli Xankişiyevin xatirəsinə həsr olunmuş xüsusi buraxılışı hazırlayıb çap etdirdim
və Əli müəllimin 40 mərasimində 500 ədəd qəzeti məclisdə yaydıq. Bu ağır itki hər
birimizi sonsuz dərəcədə kədərləndirdi. Əli müəllimin həyat yoldaşı Zəriş xanım
dedi: «Rauf, bala, Əli dayının adını yaşat, bu da qəzetin möhürü, ştampı. Rəhmətlik
dedi ki, bunu Raufa çatdırarsan. Vətən həsrətli qəzetimizi yaşatsın».
Çox kövrəldim. Qəzetin baş redaktorun I müavini Əhməd Əsədlinin
köməkliyi ilə növbəti qəzetimiz işıq üzü gördü. Əli müəllimi tanıyan hər kəs mənə
təşəkkürünü bildirdi. Bu gün də qürur hissi keçirdirəm ki, bu qəzeti ayda bir, bəzən
də iki dəfə də olsa çap etdirib təmənnasız olaraq əhali arasında yayırıq. Çalışırıq
ki, qəzet Əli müəllimin adına uyğun çap olunsun. Qəzetimizə diqqət və qayğı göstərən
və 2003-cü ildən «Həkəri» qəzetinin fəxri heyətinin üzvü olan Tofiq Şəfaətoğlu Mehdiyevə
təşəkkürümüzü bildirirəm. Hər zaman qəzetlə maraqlanan və maraqlı tarixi yazılarıilə
qəzetimizi daha da şərafətləndirən Tofiq müəllim başda olmaqla redaksiya heyətinə
«Tərəqqi» medallı Əhməd Əsədliyə sağ ol deyirəm.
Adları qəzetimizin redaksiya və fəxri heyətin siyahısında
gedən, lakin qəzetin çap olunmasında heç bir köməklik göstərməyən müəlliflər növbəti
sayda redaksiya heyətindən çıxarılacaqdır.
Məndən tez-tez bəzi naşı adamlar soruşur: Həkəri nə deməkdir?
Restoran adıdır?
Öz-özümə belə sual verən kəslərin yerinə utanıram ki, Qarabağla
Qaradağın yerini niyə dəyişik salırlar?
Həkəri – gurlayan, coşan deməkdir. Həkəri çay adıdır. Həkəri
qızıl və göy balığı ilə zəngin bizim oylağımızı, lay-lay çalan anamız idi. Mənbəyini
Minkəndin dağlarından, bir tərəfi isə Kəlbəcər dağlarından süzülüb yerdən qaynayan
bulaqların birləşməsindən əmələ gələn Həkəri çayı Laçın, Qubadlı, Zəngilan rayonlarına
bərəkət bəxş edə-edə Araz çayına tökülən gur çayımızdır.
Orta məktəbdə oxuyarkən lövhədə asılmış xəritədə Azərbaycanın
hər hansı ərazisini gözüyumulu tapardıq. Bu gün orta məktəblərdə sorğu keçirilsə,
bəlkə də Bərgüşad, Oxçu, Həkəri sözlərinin mənasını çoxusu bilməz. Çünki müəllimlər
gərək keyfiyyətli dərs keçələr. Əksər orta məktəblərdə müəllimlər heç dərsə də gəlmir,
evdə şagird hazırlaşdırırlar ki, institutlara girmək üçün. Odur ki, direktorların
əksəriyyəti müəllimlərin əmək haqqını mənimsəyir, müəllimlər də hər şagirdi 100
manatdan hazırlaşdırmaqla ayda 2-3 min manat qazanırlar. Müəllimlərin əmək haqqı
normal dolanmaq həddinə yüksəlsə və nazirlik tərəfindən nəzarət gücləndirilsə, məktəblərdə süpürgəpulu,
ad günü, və sair adı ilə şagirdlərdən pul yığılmaz, normal formada dərs keçilər,
hər kəs yaşadığı doğma ölkəsinə tarixini, coğrafiyasını – dağlarını, çaylarını,
dərələrini, zümrüd meşələrini, bir sözlər fauna və florasını tanıyır.
Allah hər birimimizi Həkərinin vadisinə yetişdirsin. Gedib
doğma ellərimizdə, Laçınımızda, Şuşamızda, Qubadlımızda, Ağdamımızda, Zəngilanımızda,
Cəbrayılımızda, Füzulimizdə, Xocalımızda, Kəlbəcərimizdə gur ocaqlar qalayaq və
yenidən dağıdılmış ev-eşiklərimizi bərpa edib yaradaq və yaşayaq.
Rauf İlyasoğlu