Dünyanı tikib-quran
da insandır, onu dəhşətli raket zərbələri, bombalarla dağıdan da. Dünyanı cənnətə çevirmək istəyən də insandır, onu cəhənnəm
etmək üçün ciddi cəhdlə qatışan da.
Əgər hər iki qüvvə eyni dərəcədə təqdir olunsaydı, onda
yaşamaq mümkünsüz olardı. Həyatın mənası dünyanı gözəlləşdirməklə, dünyanı daha
yaşarı etməklə ölçülür. Kim bu yöndə çalışırsa, onun zəhməti insanlara sevinc, fərəh
gətirir. Sevilən dünyada yaşamaqdan zövq alan insan cəmiyyətə nifrət edə bilməz, yıxılanın qolundan yapışar,
dərdlinin dərdinə şərik çıxar. Heç kim günahını görmək istəmir. Hamı səhfini öz
boynundan atır. Günahı başqasında görürlər. Cəmiyyətdə günahı olanlar az deyil, cəmiyyətdə
əsas problem azad insan tərbiyə etməkdən ibarətdir. Azad insan öz vətəninin də,
şor torpağının da qədrini bilər.
Bir aqil deyib ki, bizim əlimizə məxsus şeytan barmağımız
var axı. Aləmi çaxnaşdıran əslində elə odur. Şeytan barmağı ilə yerindən oynadıb
bir-birinə qənim kəsilən millətin balalarına baxanda adamı dəhşət bürüyür. Torpaqlarının
yarısı düşmən tapdağında olan bir millət necə olur ki, bir-birini didməkdən, bir-birini
parçalamaqdan, bir-birinə böhtan atmaqdan usanmır, bezmir.
Rüşvət verib haqqı batil etməyə hazır olan qazilər yoldan
çıxıb «kufə-əhli» kimi bir-birini satmağa hazır olan mənsəb hərisləri özlərindən
əvvəlki ulu yollarına boylanmağı niyə yaddan çıxardırlar.
Qardaşı-qardaş, tayfanı-tayfa üstünə qaldıran nəfs, tamah
istəyi ağıldan çox-çox aşağıdır. Hər bir insanın daxili aləminin hökmdarı ağıldır.
Yük götürməyən dəvə dağ cığırında sərrast addımları ilə karvanı çəkib apara bilər.
Karvanın önündə gedən karvanbaşı hər dəvənin öz yerişini bilməlidir. Nabələd adamdan
bələdçi olmaz, neçə nabələd adam nəfsinin qurbanı olub əsgərlərimizi düşmənə təslim
edib?
İnsanın insana laqeydliyi, biganəliyi bu gün də var, sabah
da olmayacağına kimsənin təminatı yoxdur.
«Birisi səhrada can verən zaman
Deyir nə xoşbəxtdir
suda boğulan»
Hələ 30 il əvvəl dünya
alimləri hesablayıblar ki, əgər yeraltı və yerüstü sərvətlər, qida məhsulları dünya
əhalisi arasında bərabər bölünərsə, 60 milyard insanı dolandırmaq olar, ac
qalan olmaz. Lakin 7 milyard əhalisi olan dünyamızda susuzluqdan, aclıqdan ölənlərin sayı yetərincədir.
Allahın verdiyi ruzuyə
qane olmalıyıq. Lakin sələmçiliklə pul qazanan insanlar bilməlidirlər ki, nə qədər
gunaha batırlar. Borcunu ödəyə bilməyən neçə-neçə gənclərimiz özünə intihar edir.
İnsanın taleyinə soyuq
münasibətin törətdiyi faciələr bizi sarsıdır, ağrıdır, bəlkə də bir anlıq yolumuzdan
saxlaya, düşünməyə vadar edir. ləyaqət barmağı ilə şeytan barmağını fərqləndirməklə,
daha uca məqamlara yetişmək olar.
İnsan anadan olanda
onun beynində gözəgörünməz bir damar olur. Ona vicdan damarı deyirlər. Elə ki o damar uşaq vaxtı qırıldı, vay o günə. Yəni əgər
qırılmasa, o adam hörmətli, şərafətli, xeyirxah olur. Çalışaq vicdan damarımızı
qoruyaq.
Rauf
İlyasoğlu
