Bu suallar  bu gün hər bir kəsi düşündürür.

Hamiləlik dövründə ana bəzən qorxu, həyəcan keçirdir,  şiddətə məruz qalır. Bu da doğulan körpələrdə müəyyən çatışmamazlığa  gətirib çıxardır.

Süni doğuşla və ya mayalanma yoluyla dünyaya gələn körpələr çox vaxt gec danışırlar. Belə körpələr məktəbəqədər uşaq baxçalarında uşaqlarla oynayaraq adabtasiya  olunurlar və yavaş- yavaş danışmaga başlayırlar.

Anadangəlmə qüsurlu uşaqlarda isə  kəkələmə bəzən ömürlərinin axırına qədər davam edir.

Ölkəmizdə bir çox ictimai  birliklər, psixoloqlar belə uşaqların cəmiyyətə adaptasiya olunmasına çalışırlar.

Çox təəssüflər olsun ki,  ölkəmizdə  kəkələyən  uşaqların müalicəsi  ilə sırf məşğul olan nə bir dövlət xəstəxanası , nə də bir özəl klinika  fəaliyyət  göstərmir.

Mənə elə gəlir ki, bu sahə üzrə təcrübəli həkimlər hazırlanmalıdır. Belə ki, ixtisaslı həkimlərimiz  xarici ölkələrin qabaqcıl tibb müəssisələrində təcrübə keçərək dünya praktikasından mütəmadı  olaraq bəhrələnməlidirlər.

Dövlət xəstəxanası olmadığına görə xəstələr pullu mərkəzlərə və psixoloqlara üz tuturlar. Lakin bu da istənilən  nəticəni vermir. Bu isə ona gətirib çıxardır ki, uşaqlar ömür boyu əziyyət çəkməli olurlar. Yaxşı olar ki,  Azərbaycanda nitqi qüsurlu xəstə uşaqlar üçün Dövlət xəstəxanaları  fəaliyyət göstərsin. Cünki aztəminatlı ailələrin əksəriyyəti imkansızlıqdan özəl mərkəzlərə, xarici ölkələrə  müraciət edə bilmirlər. Odur ki, nitqi qüsurlu insanlar üçün xəstəxanaların açılması olduqca vacibdir.