Ey İnsan! Kimisə öldürdün və özünü gözdən salaraq...
Tarix:
2-07-2017, 21:28
/ 3 514 dəfə oxundu.
Möhlət
diyarında yaşayırıq. Fani bir Dünya, fani bir həyat..... Necə də bir göz
qırpımında tufan qopur, külək əsir və heybəti ilə insanları vəcdə gətirən min
illik palıd ağacını kökündən qopararaq yerə çırpır. İnsan da
fani təbiətin bir parçasıdır, ani halda nə etdiyini bilmirsən, birdən-birə də
yoxa çıxır. Gərək elə yaşayasan ki, öləndə düşmənlərin də sənin üçün ağlasın, gərək
elə rəftar göstərəsən ki, sənə etdiyi pisliyə görə düşmən də utansın, bu, ona
ölümdən də betərdir....... Hər bir bəndə hansısa vəzifəni icra etmək üçün bu dünyaya
göndərilir.
Gərək həmişə
ölümün səni hər an öz ağuşuna alacağını gözünün qarşısına gətirəsən ki, Allah-Təala
sənin ömrünü uzatsın, anlayasan ki, bu həyatda nəyə görə, nə üçün, kimə görə
yaşadın. Məgər müxtəlif sarayların sahibi olan, qulluğunda min dənə qul-köləsi
duran, süfrəsində min cür naz-neməti düzülən, ədalətsiz fərmanları ilə
günahsızların boynunu vurduran, gözlərini çıxartdıran, bədənlərini tikə-tikə
doğradan, dərilərini soyduran, ailələrini sürgün etdirən hökmdarların aqibətini,
onların yerlə-yeksan olan taxt-tacını və pərən-pərən düşən ailələrini görmədik
mi?
Nəyə
lazım idi o cür nəhəng saraylar?! O saraylar ki, sahibinin son anında onun
imdadına çatmaq qüdrətinə malik deyildi.
Çırpınan
dəniz öz bir yerdə dayanmayan ləpələri ilə qayaları necə də döyəcləyir, tale və
qismət də bu cür, insanı gah döyəcləyir, gah da ki, onu xoşbəxt edir. Hər insan
sirri açılmamış bir gizli dünyadır, nə qədər istəsən də, nə qədər onun mənəvi
aləminə baş vurmaq niyyətində olsan da belə, onu açmaq çətindir. Ta ki, onun dilinin
açarını açmamısansa.........
Ey Fani
insan! Sənin içində nələr var idi, nə istəyirdin, nə demək istəyirdin, məqsədin
və niyyətin nədən ibarət idi? Ey Fani insan! Hökmdar oldun, qul oldun, söz
sahibi oldun, şair oldun, həkim oldun-sən nə olmadın. Dilindən çıxmayan kəlmə qəlbində
qaldı, arzuların həyata keçməmiş bu dünyanı tərk edərək getdin. Görəsən, ruhun
da mı belə idi? Yox, o, belə ola bilməzdi axı. Axı o ruh Müqəddəs Tanrının pak
nəfəsindən yaranmışdı ki, sənin öləndən sonra iylənmiş bədənin canlı olarkən o
ruhu da çirkləndirdi, əməllərin, niyyətlərin, fikirlərin, məqsədlərin, sözlərin,
gözlərindəki baxışların, hisslərin onu da məhv elədi. Özün narahat olduğun
kimi, ruhun da narahatdır. Mənliyini, qürurunu, ləyaqətini, şəxsiyyətini,
insanlığını-bu ali məfhumu, gözəl əməllərini bu fani dünyaya və nəfsinə satan
insanın ruhu narahat olmaya bilməz......
Fani həyatda
yaşadığın müddətdə insan ola-ola insanlara qarşı düşmənçilik, xainlik, paxıllıq,
gözügötürməməzlik, xudpəsəndlik və pislik nümayiş etdirdin, lazım gələrsə, Vətəninə
və xalqına qarşı satqın çıxdın. Ey İnsan! Oğurluq etdin, kimisə öldürdün və
özünü gözdən salaraq nifrət qazandın. Amma bəzən də misli görünməmiş
yaxşılıqlar etdin ki, insanların buna görə sənə hörmətləri artdı. Sən beləsən-təbiət
kimisən, nəbzini tutmaq olmur, silah düzəltdin insanları qırmaq üçün. Uşaqları
gözüyaşlı qoymaq üçün. Etdiyin günahlar, etdiyin səhvlər sənə böyük bir bəla gətirdi.
Axırın necə olacaq? Bu Dünyaya tək gəldin, tək də gedəcəksən, amma həyatda
yaşadığın müddət ərzində təmasda olduğun insanlarla rəftarın necə idi, gah
sevgi, gah da ki, dava. Nə dostluğun bilindi, nə də ki, düşmənçiliyin.
Qocalaqsan,
belin büküləcək, yaşadığın fani həyatda nə yaxşılıq etmisən ki, hələ bir minnət
də qoyursan, nəvaziş də umursan?! Etdiyin yaxşılığı dilə gətirdikcə, sanki onun
bərəkətini azaldır və aradan aparırsan. Fikirləş,
ey Fani insan, özün kimi həyat da fanidir...
Ərtoğrul
Türkyurd